áƒâ€œlavur RiddararáƒÂ³s

“Hvá¸rt skal tẠriá°a, á“lavur má­n
á¡ lofti hongur brynja tá­n

TẠfer ikki at veiá°a taá° hind
men tẠfer til tá­na leikalind

Hvit er skjáºrtan, vá¦l er hon tvigin
á­ blóá°i verá°ur hon av tá¦r drigin”

á“lavur snáºá°ist sá­ni móá°ur frá¡
“Gud gevi ikki ganga sum má¦r er spá¡ad”

Ungir kallar, ká¡tir kallar, gangiá° upp á¡ gólv
dansiá° lystilig

á“lavur rá­á°ur eftir bjá¸rgunum fram
-kol og smiá°ur viá°
fann hann upp á¡ eitt á¡lvarann

ášt kom eitt taá° á¡lvafljóá°
flá¦ttaá° há¡r á¡ herá°ar dró

“Ver vá¦lkomin á“lavur Riddararós
tẠgakk á­ dans og kvá¸á° fyri oss”

“TẠtarvt ikki flá¦tta tá­tt há¡r fyri meg
eg eri ikki komin at biá°ja teg

Eg kann ikki meira hjá¡ á¡lvum vera
á­ morgin lati eg má­tt bráºdleyp gera”

“Hvat heldur vilt tẠsjey vetur liggja á¡ strá¡
ella vilt tẠ᭠morgin til moldar gá¡â€

Hon skonti honum á­ drykkjuhorn
har fór á­ taá° eiturkorn

á“lavur studdist viá° saá°ilboga
-kol og smiá°ur viá°
hann kysti tá¡ moy av lá­tlum huga

Ungir kallar, ká¡tir kallar, gangiá° upp á¡ gólv
dansiá° lystilig